"Tocht naar het Noorden" van Hilde
Tocht naar het noorden 13 maart 2016
Na maanden van voorbereiding en voorpret was het moment dan toch echt daar. Het rijbewijs gehaald, de motor gekocht… en precies op deze zonnige dag, verklaarde Marcel dat mijn bandietje rijklaar was. Tja, en dat betekende dus dat ik moest gaan rijden. Excuseer, dat ik mocht gaan rijden natuurlijk. ‘Even een bakkie doen in Noordwijk?’ Dat wilde ik wel proberen; tijd voor de vuurdoop. En zo was het dan ik met Marcel, Jimmy en Marten (collega van Jim) dwars door de regio kruiste, he-le-maal richting Noordwijk. Ik moet zeggen, ik heb de heren nog nooit zo netjes zien rijden…
Na maanden van voorbereiding en voorpret was het moment dan toch echt daar. Het rijbewijs gehaald, de motor gekocht… en precies op deze zonnige dag, verklaarde Marcel dat mijn bandietje rijklaar was. Tja, en dat betekende dus dat ik moest gaan rijden. Excuseer, dat ik mocht gaan rijden natuurlijk. ‘Even een bakkie doen in Noordwijk?’ Dat wilde ik wel proberen; tijd voor de vuurdoop. En zo was het dan ik met Marcel, Jimmy en Marten (collega van Jim) dwars door de regio kruiste, he-le-maal richting Noordwijk. Ik moet zeggen, ik heb de heren nog nooit zo netjes zien rijden…
De eerste bochtjes waren nog een beetje onwennig, maar het ging algauw wat beter en zo reed ik dan achter de mannen aan naar het noorden. Oké, ik moet toegeven dat de heren af en toe een extra rondje rotonde pakten, zodat ik weer bij kon komen, maar al met al was ik best trots op mezelf.
Jammer genoeg wel een schoonheidsfoutje. Nadat het een heleboel keren goed ging, ging het dan toch een keer fout. Stoplicht op groen, net zo snel op willen trekken als Jim, en toen sloeg hij af… En voordat de motor weer gestart was, was het stoplicht natuurlijk weer op rood gesprongen.
Jammer genoeg wel een schoonheidsfoutje. Nadat het een heleboel keren goed ging, ging het dan toch een keer fout. Stoplicht op groen, net zo snel op willen trekken als Jim, en toen sloeg hij af… En voordat de motor weer gestart was, was het stoplicht natuurlijk weer op rood gesprongen.
En toen reed de meneer op de oranje motor een fietspad op. Tja, ik was nieuw, dus het zal wel zo horen, dacht ik. Stukje door het gras erbij, oke… En toen verdwenen 2 van de 3 heren linksaf een soort bospad/fietspad in… om vervolgens niet meer terug te keren. Ik keek achterom, naar nummer 3, die gebaarde dat ik moest volgen. Dus, op hoop van zegen dan maar: omhoog, het bospad op. Verscheidene wandelaars (die onze aanwezigheid niet op prijs leken te stellen), kwamen ons tegemoet. &@#*%, dacht ik, wat doen jullie me aan, dit deden ze vast expres, leuk hoor. Toen we weer in de bewoonde wereld waren, kwam de verklaring: ‘de Tomtom stond op kronkelroute’. Fijn hoor zo’n optie, genieten. De straat waar we op uit kwamen, was ook nog eens lekker stijl, dus meteen even de hellingproef in praktijk gebracht.
Eenmaal (heelhuids J ) aangekomen op het terras in Noordwijk, bleek dat motorrijden veel meer moeilijkheden met zich meebrengt dan het rijden alleen. Hoe doe je dat in hemelsnaam met al die motorspullen!? Warme chocomelk met slagroom halen en vervolgens met motorjas, helm en handschoenen in je handen naar het terras, is dus geen goed idee. Iedereen kon het spoor van slagroom volgen richting ons tafeltje. Struikelend over jas, spullen op de grond, chocomelk erover heen. Ach, ik gunde de andere terrasgangers ook hun plezier.
De tocht terug naar de club verliep prima, voor het eerst voorgedrongen bij het stoplicht (rebels ben ik toch…) En toen even een drankje op de club. Eindelijk had ik een goede reden om geen alcohol te drinken. ‘Nee, dankje, ik ben op de motor’, kon ik nu stoer zeggen. En toen, moest ik alleen verder, de hele 500 meter naar huis. Het wegrijden ging prima, Jaap en Jim keken me na. Het was wel donker zeg, een auto seinde met zijn lichten. Ohjee, je meent het… Gelukkig heeft niemand het gemerkt. Naja, alleen Jaap en Jimmy, maar die zullen me daar toch nooit mee pesten?
Hilde Pracht
