Marokko reis Toon en Janna
4 Mei
We zitten in het zonnetje een kop koffie te drinken. Motoren staan klaar voor vertrek. Zummo moet
in orde zijn, 2 x bij Gerard in Apeldoorn geweest, samen met Theo onze reisgezel, om kaarten en
route`s te laden. Dat gaat niet allemaal vanzelf. Maar is uiteindelijk gelukt. Morgen om 10 uur bij
Theo voor vertrek van de grote trip.
5 Mei
Op tijd opgestaan. Dus ook op tijd bij Theo, bakkie koffie en op weg. Voor Antwerpen hèèl erg
druk, file , file, ongeluk enz. Na Antwerpen gaat het beter. Die BMW groot toeristen begrijpen
soms het om de 200 km tanken niet, maar door eerdere ervaring wijs geworden wij toch maar
gestopt om te tanken. Bij het volgende tol station zien we Theo weer. Even een pauze met koffie en
een broodje en gedrieen weer verder. Bij Parijs wel erg druk maar niet extreem. Het gaat lekker bij
de volgende pomp spreken we af nog 1 tank leeg te rijden en dan een hotel te gaan zoeken.
Uiteindelijk zijn we om half 7 bij Limoges 850 km verder bij een hotel in het centrum. Samen met
Theo even onderhandelen over de prijs en we kunnen gaan douchen. Hotel is aan de hoge prijs,
garage gratis, restaurant duur. Ontbijt voor de volgende ochtend hebben we vanwege de prijs €12.50
pp niet genomen, we nemen wel een bak koffie in het restaurant, denken we. Na een laatste drankje
om 11 uur naar bed, Waar blijkt dat het luik niet sluit omdat een eerdere klant de afstand bediening
heeft meegenomen. Dan maar handdoeken voor het raam voor een beetje verduistering en slapen.
6 Mei
Om 9 uur bij de motor, oppakken en dan kijken voor een bak koffie, blijkt het restaurant gesloten te
zijn. Dan maar vragen bij de ontbijtzaal voor koffie, geen probleem mag er dan ook een croissant
bij? Ook geen probleem, betalen hoeft niet dus even € 37.50 uitgespaard. Dus met toch wat in bauch
gaan we op weg. Was het gister snelweg, vandaag gaat alles binnendoor. Mooi weer, leuke route,
mooie omgeving her gaat heerlijk. s`Middags geluncht in Monteag (geen dieet) en weer op weg
richting Lourdes. Waar we na een lekker dagje sturen om half 5 zijn. Hotel was al geboekt via
internet dus zo geregeld. Als we op de kamer zijn kijk ik naar buiten en zie dat ploeg Apeldoorn ook
gearriveerd is. Met een drankje op terras spreken we af dat zij op bedevaart gaan en wij in het dorp
eerst gaan eten. Op terras achter een pizza zijn we getuige van een knokpartij, politie erbij en
uiteindelijk word er 1 in de politiebus afgevoerd een ander in de ambulance. Gratis theater bij het
eten, je moet het maar treffen. Omdat we er toch zijn gaan we ook even bij de grot en de processie
kijken, wat een kermis ook is het een touristische trekpleister, wat een hotels, met passende namen
zoals ”Hotel Manneke Pis”. Nog een laatste drankje op terras waar ook groep Apeldoorn arriveert
en op naar bed.
7 Mei
De afspraak is half 9 opgepakt ontbijten. Ook even Ilonka SMS want die is jarig. Zo gezegd zo
gedaan. We rijden vandaag op met groep Apeldoorn. Op weg met mooi weer, wat in de Pyreneèn
snel veranderd. Met gaan met de route`s van Gerard een pas op en het begint wat te regenen soms
wat meer en dan weer wat minder. Eerst even tanken in La Runs en dan richting de grens van
Spanje. Over de grens met Spanje een pas op met een hoog geitepad gehalte. Dan zijn we op de
doorgaande weg(mooi asfalt) dan weer de hoek om een weg met geitenpad gehalte. Dan zijn Toon
en Theo (ik ook) het zat, het is bijna half 3 en we hebben pas 175 km gereden. Na overleg word er
besloten om een stuk doorgaande weg te nemen. Dat schiet wel op, wel word het steeds donkerder.
Er word gestopt om het regenpak aan te trekken en dat is maar net op tijd, ik trek mijn laatste rits
dicht en het komt met bakken uit de hemel vallen. Je kan amper wat zien, langzaam gaan we weer
op weg. Het blijft slecht weer maar op de doorgaande weg gaat het wel. Als we om half 6 stoppen
bij een hotel hebben we toch nog 400 km gereden. We hebben een prima hotel voor een Spaanse
prijs. Dus snel de badkamer in en alles uithangen om te drogen. En op naar de bar waar we wat
snacken en drinken. Intussen word het droog. Toon besluit om onze motoren af te spuiten, de pomp
naast het hotel heeft een wasplaats en daar knappen ze aardig van op. Schoon en afgetankt staan ze
klaar voor de volgende dag. Bij het bekijken van de motoren zien Charly en Gerard dat de motor
van Raachel accu vloeistof heeft gelekt over haar blok enz. bij inspectie blijkt er iets los te zitten dat
word vast gezet en ook deze motor krijgt een wasbeurt om het ergste er af te halen. Ook haar
nieuwe motorpak zit aan haar rechterbeen onder de vlekken. Echt zonde. Intussen is het half 9 en
kunnen we gaan eten. De menukaart ontcijferen lukt ons aardig met behulp van de aardige
serveerster maar toch krijgen we allemaal iets anders als dat we verwacht hadden maar wel lekker
het smaakt goed, nog een laatste koffie en naar bed.
8 Mei
Als we wakker worden zit het buiten helemaal dicht van de mist. Oppakken, ontbijten en op weg.
Het is nog erg koud, dus de handvatverwarming maar aan die hebben we tenslotte niet voor niets.
Na zo`n 30 KM op een mooie slingerweg, gaat Gerard linksaf (geitepad) Wij stoppen en na overleg
splitsen we op en gaan we verder met z`n drieen. Na een mooie rit die eindigt dwars door de stad
Madrid heen. Wat erg meevalt het is zondag en erg rustig, komen we in een buitenwijk bij een
flatgebouw hotel. Inschrijven, omkleden en wat eten. Buiten worden de motoren net uit de
vrachtwagen gelost die uit Nederland verzonden zijn en ongeveer de helft van de mensen zijn er al.
Na op een naburig terras wat gedronken te hebben zien we groep Apeldoorn ook arriveren. Voor het
eten word er eerst een groepsfoto genomen in het midden van de rotonde door een andere gaste die
uit de lobby gehaald word. Het is de bedoeling dat iedereen het oranje shirt van de reis aan heeft
maar er blijkt al snel dat wij niet de enige zijn die het lelijke ding niet bij ons hebben. Om 7 uur is
het gezamenlijk diner. Daar ontmoeten we oude bekenden en nieuwe reisgenoten. Het diner is goed
en het is gezellig. Maar daarna blijkt dat er in het hotel niets te beleven valt gaan we an groep naar
het terras van de buren die daar helemaal niet op gerekend heeft want voor de Spanjaarden is het
best nog koud en alle stoelen en tafels staan nog aan de ketting. Dus hij doet goede zaken met 50
man op het terras. Na afgesproken te hebben wie met wie rijdt de volgende dag gaan we op tijd naar
bed.
9 Mei
We zijn vroeg op om op tijd te gaan rijden. We gaan met de Randstad groep en Apeldoorn gaat met
een aanbidder van Raachel eerder starten. Via Toledo (waar je een bliksem bezoek aan een kerk kan
brengen) wat de Zummo niet helemaal begrijpt dat wij dat niet willen en blijft ons maar de stad in
sturen zo zien we toch nog heel wat van de stad. Uiteindelijk gaan we verder en rijden door een
nationaal park, 78 km hobbel, bobbel en stuiterpad, de omgeving is erg mooi maar je hebt weinig
tijd om rond te kijken met dit wegdek. Denk je dat je er bijna bent worden de kuilen echte gaten!!
Als we hem beginnen te knijpen voor de benzine halen we precies het tankstation met 265 km op de
teller en Toon tankt 17.8 liter. Echt op het randje. De route( met een gratis rondje) verder vervolgt.
Ook nog gestopt voor koffie en een broodje. En verder richting Merida ons eindpunt voor vandaag.
Onderweg heel veel ooievaars 1 x zelfs op een fabriekshal wel 20 nesten en nog meer ooievaars
maar omdat wij de NS ploeg zijn(niet stoppen) hoop ik maar dat anderen van de groep dat wel doen
het is zo`n speciaal gezicht. Bij het hotel weer het bekende verhaal ketting smeren,
inschrijven,uitpakken, douchen, bieren enz. Er zou om 7 uur gegeten worden maar de reisleiding
heeft verschillende soorten spoedberaad, er zou geen diner geregeld zijn en de keuken is dicht.
Dus op een terras iets verderop worden pizza`s gebracht van een ander bedrijf en het toetje is weer
van het terras tentje. Verwarring alom en het loopt niet echt gesmeerd maar de reisbegeleider heeft
zijn best gedaan en dat die Spanjaarden niet zo hard lopen als wij zouden willen, nou ja het zij zo.
Complimenten voor de reisleiding want verzin maar iets voor zoveel mensen op die korte termijn.
Nog een laatste drankje in het hotel en naar bed , morgen weer een nieuwe dag richting Sevilla.
10 Mei
Om half 8 opgepakt ontbijten. Het ontbijtbuffet is prima. Nadat Toon een afsluitketting heeft
gedemonteerd heeft kan ik probleemloos uitrijden en gaan we op weg. Even de stad uit en gelijk de
mooie natuur in en goede weg. Er moeten hier wel veel baby`s geboren worden want op iedere
electriciteitspaal zit wel 1 of meer ooievaarsnest, waar je hier en daar ook een paar kleine kopjes
boven uit ziet steken. Ook deze keer hoop ik maar dat en ander foto`s neemt. De route en weg
worden steeds mooier. De km vliegen onder de wielen door. Ook al nemen we 3 pauze`s toch zijn
we redelijk op tijd in het hotel. Mooi modern maar verder weinig te doen, geen bar, wel een
cafetaria ernaast, daar drinken we wat, de temperaturen lopen buiten nu toch wel op. We besluiten
om de stad te gaan bekijken en lopen met wat anderen richting bushalte, daar wachten, wachten(o ja
die kennen we nog, busje komt zo!) nou busje komt niet! We besluiten terug te lopen richting hotel
en een straat verder blijkt de bus daar wel te rijden, de anderen trekken een sprintje maar wij zijn er
klaar mee de hitte en een half uur in de zon staan wachten bij 30 graden heeft mij een hoofdpijn
bezorgd dus ik heb er geen zin meer in. Bij het hotel gekomen zijn er inmiddels meer gearriveerd en
maken hier en daar een praatje. De cafetaria blijkt inmiddels gesloten te zijn en gaat pas weer om
19.30 uur open. Dan bij de supermarkt maar wat te drinken gekocht. Theo gaat met wat anderen in
een taxi richting centrum. Wij hebben daar geen zin in. Na wat lummelen en de route van de andere
dag te hebben bekeken lopen we naar een kroegje wat verderop en treffen er wat reisgenoten aan,
we drinken gezellig wat en dan weer richting hotel voor het diner. Dat blijkt in de cafetaria te zijn,
die op zich al heel ongezellig oogt, en zo smaakt het eten ook. Een onsmakelijke hap. Het is dat we
beter weten anders zou je denken dat je in Spanje niet lekker kan eten. Ook zijn we van plan om
hier zeker eens terug te komen om de stad te bekijken. Na de wijn leeg gemaakt te hebben gaan we
naar bed.
11 Mei
Ook deze ochtend weer opgepakt ontbijten en de kwaliteit is iets beter als het diner maar je moet
wel geduld hebben want snelheid in de bediening is er niet, dus een lange rij wachtenden voor u.
Vervolgens snel opstappen en weg wezen. Eerst een soort snelweg de stad uit en op was ri Algeciras
en Gibraltar. Weer een schitterende weg en omgeving en de afstand is snel overbrugd. In Gibraltar
aangekomen gaan we omhoog met de kabelbaan voor het uitzicht en de apen te kijken. Wij zijn hier
al eerder geweest maar Theo nog niet en het is leuk om even te doen. Later weg vervolgd richting
hotel en weer zijn de Zummo`s het niet met elkaar eens maar we komen er. Het hotel, heeft dit keer
een bar . Weer het ritueel afpakken, inschrijven, kamer, douchen en naar de bar. Voor het eten gaan
we een stuk lopen naar de haven. Het plaatsje stelt weinig voor en er is niets te doen, dus ruim voor
het eten zijn we weer bij het hotel. Het diner is in buffet vorm en is erg lekker. Charley had in
Lourdes nog een flesje wijn van de eigenaar van het hotel gekregen en die mocht van hem niet mee
naar Afrika dus hebben we die maar na het eten in de bar soldaat gemaakt. Op tijd naar bed en
morgen de boot naar Afrika en de grens met Marokko over.
12 Mei
We ontbijten wat later omdat we pas om half 10 in de haven hoeven te zijn en het is maar 5 km.
Iedereen is er ruim op tijd en 2 mensen krijgen nog een bekeuring van 100 euro omdat ze tussen
paaltjes door het voetpad over steken om bij de wachtrij te komen. Het duurt even maar dan kunnen
we de boot op, na een uurtje varen , het schommelt stevig, zijn we dan in Afrika, maar nog steeds in
Spanje dus op naar de grens. Dat zijn nog eens taferelen, iedereen had een formulier van internet
gedownload en dat kon je dan aan de grens inleveren. Vandaag hadden ze toch liever een ander
formulier dus invullen maar weer. Waar we hulp kregen van veel mannen die daar speciaal voor
rondlopen. Het doet allemaal erg chaotisch aan met een hoog Monty Pyton gehalte. Met 5 kwartier
zijn we allemaal over. Bij de eerste beste bank stoppen om te pinnen voor Marokkaanse Dirhams en
weer verder. Na een half uurtje eerst gestopt bij een lokaal koffiehuis waar groep Apeldoorn ook net
stopt, toevallig hè. Ook stopt daar de oudste deelnemer van de trip die we ook kennen van eerdere
reizen Frans Voermans van 78 jaar die zijn reisgenoten is kwijtgeraakt met keren en ook nog geen
lokaal geld heeft hij knijpt hem een beetje en groep Apeldoorn neemt hem onder hun hoede. Het
sanitair is een ramp, dat geeft te denken voor de rest van de trip(als ik m`n neus niet dichtknijp ga ik
over m`n nek) maar later komen we er achter dat het allemaal wel meevalt. We hebben besloten om
de lange route te rijden maar na ongeveer 40 km komen we op een stuk onverhard waar ze volop
aan het werk zijn en na 5 km besluiten we dat het genoeg is en keren om ( wij hebben het na
Albanie niet zo op onverhard). Als we weer op verharde weg staan te overleggen hoe dan wel te
rijden stopt er een bestelauto en er stapt een man uit en die zegt: Ha ik ruik Hollanders! We raken
met hem aan de praat en horen dat hij al 33 jaar in Den Haag woont vlak bij het Spui. Hij is
Nederland zeer dankbaar voor wat het hem allemaal gegeven heeft en wil van alles voor ons doen
om iets terug te doen en hij roept ik hou van Holland 2 van zijn kinderen studeren aan de Erasmus
universiteit en de 3e heeft een heel goede baan en dat allemaal door Nederland. Wat hij voor ons
kan doen vraagt hij wij leggen uit dat we voor de route die weg over moeten maar dat wij de weg te
slecht vinden. Nee nee roept hij die weg moet je niet nemen die is voor 150 km opgebroken om er
in 1 keer een snelweg van te maken. We waarschuwen wat mensen die we langs zien komen van de
groep maar er zijn er ook al door. Later blijkt dat er 65 km op die weg gereden moest worden. Dat
hebben wij gelukkig misgelopen. Daardoor zijn we vroeg bij het hotel waar we na het gebruikelijke
ritueel iets drinken bij op het terras bij het zwembad. Er zijn er meer die rechtstreeks naar het hotel
zijn gegaan en die hangen er al rond, sommigen proberen om te zwemmen maar het water is
steenkoud. We drinken en eten wat want lunch was er bij ingeschoten. Daarna lopen we over de
boulevard en vinden we dat Tanger ook weinig heeft te bieden. Maar het hotel is prachtig. Het eten
word uitgesteld omdat er veel mensen nog niet zijn. Tijdens het eten druppelen er steeds nog
mensen binnen en de laatste 2 zijn om 11 uur binnen. De opgebroken weg heeft bij velen voor veel
opponthoud gezorgd. Het eten is heerlijk. We praten wat over de eerste indruk van Marokko die wij
druk en rommelig vinden. Nog een laatste drankje in de bar en te bed.
13 Mei
Weer op tijd ontbeten en op weg naar Cassablanca de stad met de meeste inwoners. We rijden
samen met groep Apeldoorn. Via de route gaat het eerst goed maar daarna word de weg erg slecht.
Vèèl, heel vèèl zand op de weg en erg mul en lastig om doorheen te komen. Nadat Raachel 2 x is
omgevallen en ik Toon mijn motor er doorheen heb laten rijden het is soms wel 30 cm diep zand.
Overal staan kinderen langs de kant van de weg soms heel leuk maar ook vaak vervelend, water,
grind of zand gooiend. Na weer een stuk zand waar Raachel niet meer doorheen rijdt, maar het laat
doen en Raachel draait nergens haar voor om dus kan je na gaan hoe het is. besluiten we om zodra
het kan de grote doorgaande weg te nemen maar dat duurt nog wel 30 km. Raachel gaat met ons
mee en de anderen gaan door via de route verder. Na een rit over de grote we, tanken, broodje
hamburger gegeten komen we aan in Cassablanca een wereldhavenstad met 6 miljoen inwoners.
De laatste km gaan langzaam en zijn erg druk en heet, we zien een bord dat aan geeft dat het 39
graden is. Bij het Ibis hotel gelijk het parkeerterrein op en afpakken en naar de kamer voor een
koele douche en gelijk wat rijkleding uitwassen en op naar de bar waar iedereen binnen druppeld.
Het eten word uitgesteld want er is nog een groep en 2 kan de keuken niet aan. Dan zijn wij aan de
beurt, het eten is goed en we zitten gezellig. Nog een koffie aan de bar en dan naar buiten waar we
wachten op Marianne en Lia de vrouwen die rechtstreeks uit Nederland komen vliegen om het in
Marokko wel mee te maken maar de heen en terug reis niet. Als ze aankomen volgt de begroeting
en gaan we voor een laatste drankje naar de bar en krijgen gezelschap van Lia en Leen en word het
toch later als verwacht.
14 Mei
Vandaag een rustdag dus later uit bed en aan ontbijt. En de hele dag de tijd om de stad te bekijken.
Als eerste wandelen we naar de moskee van de stad die de 2e grootste op de wereld is en de hoogste
minaret van de wereld heeft. We nemen een rondleiding en dat is zeer interessant. Zo veel
houtsnijwerk en marmer graniet goud enz zeer indrukwekkend om te zien. Daarna eerst een terras
gezocht voor een koffie en zo, we blazen even uit en een lokale man vind het maar niks dat er
vrouwen bij komen zitten en verdwijnt naar binnen. We lopen richting de medina en dat is een
beleving op zich, kleine smalle straatjes waar het krioelt van de winkeltjes en kraampjes, met van
alles en nog wat, vlees, vis, fruit, kleding enz enz. We lopen rond en rond en nog een keer, de stank
is af en toe niet te harden. Het is bijna overal een zootje maar de mensen zijn erg aardig en vallen
ons niet echt lastig. Het is warm en we vinden het wel genoeg en lopen terug richting hotel en
komen langs een leuk terras waar we neerstrijken. We bestellen thee en we krijgen de uitleg van de
ober dat dit Marokkaanse wiskhy is. We besluiten om daar ook te eten en nemen de lokale schotels
couscouskip en tajins vlees voor ons allemaal een nieuwe ervaring en het valt ons erg mee het is erg
lekker. Na deze uitgebreide lunch richting hotel om even uit te buiken. Om 5 uur weer naar de bar
waar de Zummo nieuwe route`s krijgt ingevoerd. Het kost weer wat moeite maar uiteindelijk is het
weer gelukt. Alles weer op de kamer gebracht en de stad weer in nu de oude medina in waar vooral
toeristische rommel word verkocht. We drinken achterin wat bij een Marokkaans koffiehuis. En
zitten mensen te kijken op het terras altijd leuk. En weer richting hotel waar we zeer marokkaans
een broodje hamburger en een pasta eten. En ja je raad het al nog een laatste drankje in de bar en
naar bed.
15 mei
Om half acht opgepakt ontbijten. Met de bagage moeten we een aardig stukje lopen en de bewaking
is alert en maakt gelijk onze spiegels schoon en weet precies welke motor van ons is vind ik toch
knap als er 40 op je parkeerterrein staan. In de stad is het rustig met verkeer maar op strand is het
ondanks het vroege uur erg druk met sporters, hardlopers, voetballers enz. Het is een korte snelle
maar hele mooie route langs de kust en door verschillende natuurgebieden. 1 keer stoppen we voor
koffie en daarna komt het er niet meer van. Het is hier schoner als in het binnenland dat wij tot nog
toe gezien hebben. We zijn als eersten bij het hotel, dat een zwembad heeft, eerst even lunchen en
rusten , daarna is het plan om even het stadje in te lopen om te pinnen . We zijn in Safi wat een
mooi kustplaatsje is met een mooi muur er om heen en een pottebakkerswijk. Maar het loopt even
anders. Als ik voor de ingang van het hotel sta te wachten hoor ik 1 van onze reisgenoten roepen en
wijzen naar een paar locals. Als ik erheen loop blijkt dat een van die gasten op Toon z`n motor is
gaan zitten voor een foto maar er mee omviel de andere kant op tegen een andere motor. Ruitje
ontzet. Rubber er af, valblok beschadigd maar verder valt het gelukkig mee. Gelijk loop ik naar de
receptie en vraag daar waarom de bewaking daar niet op let. Die word gelijk op het matje geroepen
dat hij beter op moet letten maar hij blijft maar rondjes lopen zodat de ingang steeds onbewaakt
blijft met de slagboom open. Toon haalt de motoren daar weg en we parkeren val voor de deur en
daar is na een half uurtje sleutelen alles weer in orde. Van het zwembad word inmiddels druk
gebruik gemaakt. Na het borrelen op het terras naast het zwembad gaan we naar de eetzaal voor het
buffet. De eetzaal is warm en benauwd. Tijden het dagelijkse praatje van Martijn blijkt er buiten een
boom in brand te staan, waar de bediening een beetje sullig naar staan te kijken maar als de
vlammen er echt hoog uit slaan komen ze in beweging, de tuinslang er op en klaar. Wij snel naar
buiten waar het koeler is want het beginnen te regenen, nog een laatste drankje onder het afdak en
naar bed.
16 mei
Na het ontbijt snel op weg richting Agadir voor ons het zuidelijkste punt van de reis aan de kust.
Eerst een stukje het binnenland in, alsof je terug in de tijd rijd. Ezels zwaarbeladen en heel veel
paard en wagentjes allemaal op weg naar een plattelands stadje waar een markt schijnt te zijn, waar
het ook gelijk weer een puinhoop is met afval en zwerfvuil. Weer verder komen we weer langs de
kust. Heel mooi gevarieerd landschap met mooie vergezichten en een redelijke weg. In een
middelgroot plaatsje zoeken we een terras op voor een bakkie blijken er al en paar van onze
reisgenoten te zitten en komen er ook steeds meer bij. Ook lopen we zo een fikse bui mis toch ook
mooi mee genomen. Verder gaan we weer, mooie route en we komen bij Agadir aan bij een groot
hotel aan het strand. Douchen willen we en na een redelijk lange inschrijving op naar de kamer
waar blijkt dat de kamers nog niet gedaan zijn dus maar weer naar beneden en weer wachten andere
sleutels en op naar de douche. Daarna een pizza aan de rand van het zwembad want lunch was er
niet van gekomen. Een rondje gelopen in het enorme hotel en even gepind in de hal. Daarna richting
strand en even pootje baden in de Atlantische Oceaan dus ik zeg even een foto van maken wat Toon
de opmerking ontlokt dat je het verschil met Noordwijk toch niet ziet. We willen over de promenade
richting centrum gaan lopen maar het begint te regenen en dat gaat steeds harder dus toch maar
terug naar het hotel. Dus toch nog een nat pak gehaald vandaag. Iedereen verzamelt zich op het
terras en we gaan naar het restaurant wat een zelf service tent is, het eten is goed maar het is enorm
benauwd daar de airco schijnt niet te werken. Wat ook op veel kamers het geval is. Snel gegeten
omdat we er snel weer weg willen. Bij het dagelijkse praatje vertelt Martijn dat we de motoren
moeten verzetten want ze staan te dicht bij de ingang van de nachtclub en dat zou een risico
inhouden in verband met parkeren van bezoekers met drank op. Dus iedereen z`n sleutels ophalen
en bij een van onze reisgenoten gaat het verzetten niet goed hij valt om en hij breekt een sleutelbeen
wat hij direct zelf vaststeld daar hij chirurg in ruste is. Einde verhaal voor hem deze vakantie.
Martijn en Mijnte gaan direct allerlei dingen regelen zoals vervoer naar huis voor hem en de motor.
Ondertussen tapen zijn maten (ook dokters) hem in. De avond erna vliegt hij naar Amsterdam. De
motor moet opgehaald worden en ook terug, we zijn benieuwd hoe lang dat duurt? Het is niet leuk
als je vakantie zo eindigt als je zo`n eind gereden hebt en voor 200 meter op het parkeerterrein het
fout gaat. Iedereen is een beetje bedrukt en hangt wat rond. Toch maar naar de bar om wat te
drinken op het terras en hier en daar een praatje maken en naar bed. De kamer is warm airco werkt
nauwelijks en we slapen slecht.
17 mei
Vandaag gaat de route van de kust af het binnenland in. Na een redelijk vroege start komen we via
de route bij het plaatsje Taroudant wat helemaal ommuurd is met een oranje aarden wal met
kantelen. Kan zo in een film ziet er geweldig uit. Iets er buiten gaan we op een terras een koffie
drinken. Ook op het terras zitten een paar (denken wij) Touaregs die er heel mooi uitzien echt hele
mooie hoofden en kleding. De bestelling verloopt wat moeizaam en de ober vraagt aan een van die
mannen voor hulp en met zijn engels komen we er uit. Waarna we een gesprekje met ze beginnen
waar wij vandaan komen en of we naar de woestijn gaan en wat we van Marokko zo ver vinden.
Holland zeggen wij waarop hij gelijk vraagt Utrecht? Nee, wij weer vlak bij Den Haag. We spreken
engels en hij vraagt of we nog naar de Sahara gaan? Daarom denken wij dat ze daar wel vandaan
komen. Wij leggen uit dat onze motors daar niet geschikt voor zijn. Als zij weggaan heb ik spijt dat
ik niet gevraagd heb of ik een foto van ze mocht maken vond ik toch wel wat onbeleefd. Verder
gaan we weer richting de bergen. We rijden een pas van ruim 1800 meter hoogte, 1 keer boven
rijden we over een hoogvlakte met hier en daar een dorp. Soms zie je ergens mensen en denk je
waar komen die vandaan? Nergens iets te bekennen. Ook zie je hier en daar tenten staan, ook een
vrouw die de was in een beekje doet en te drogen hangt over de vangrail. Na zo`n 120 km zakken
we iets af naar beneden waar we tanken en een bakkie doen en iets eten wat verpakt is want we
wagen ons niet aan het lokale voer. Daarna verder een andere pas op waar de kwaliteit van de weg
een stuk minder is maar het is goed te doen. Als we na 380 km rijden we Quarzatate binnen wat een
verassing is een mooie brede straat met allemaal mooie en de zelfde lantarenpalen en heel schoon
zo hebben we het nog niet eerder gezien. Bij het hotel, wat wij denken een origineel ontwerp is,
met gangetjes, vijvers, binnenplaatsjes en een zwembad, lopen we een stukje het stadje in naar een
plein en soort vesting lijkt heel oud met allerlei winkeltjes net een film locatie wat heel goed kan
want er is ook een filmmuseum en de Atlas studio`s zijn hier ook gevestigd, waar onder andere de
film Gladiator is opgenomen. Ziet er heel leuk uit allemaal. Weer terug bij het hotel is iedereen zo`n
beetje binnen en blijkt dat wij aardig geboft hebben vandaag met het weer droog niet te warm goed
te doen met rijden, anderen hadden minder geluk en hadden di dichte mist op de pas. Onder het eten
begint het te regenen en flink ook dus een 2e uitstapje naar het plein zit er niet in. Tijdens het eten is
er de discussie wel kloof of geen kloof. De volgende dag zijn er 2 route`s een lange naar de Gorges
Du Dades kloof 150 km en dan de zelfde weg weer terug, langs het hotel en dan naar Marrakech
totaal 530 km. Wij willen niet kloven, Theo wel dus die rijd met een ander ploegje mee en wij gaan
rechtstreeks naar Marrakech. Maar eerst naar bed en kijken of we wat slaap in kunnen halen.
18 mei
Bij het wakker worden horen we dat het regent, nu dus zeker geen kloof voor ons. Ontbijten en
oppakken en rijden, Toon met Zummo en ik met de papieren route. Eerst tanken, daar vraag ik aan
Toon of we wel goed gaan? Volgens de Zummo wel maar volgens mij niet even aan de pomp
bediende gevraagd en dan blijkt dat we toch de verkeerde kant op gaan. Toch maar de andere
(goede) kant op. Het blijft regenen, de weg is redelijk we gaan een pas op en het word steeds
kouder, dan de handvatverwarming maar aan. Soms komen er hele oranje stromen bagger over de
weg heen het is echt oppassen geblazen. Het uitzicht is prachtig maar jammer van het slechte weer.
De weg omlaag is zo mooi aan uitzichten, geweldig. Ene keer beneden belanden we in een dichte
mist, nog beter uitkijken. Na ruim 200 km zijn we bij het hotel, mooi, groot en echt Marrokaansb
maar wel met luxe. We zien er niet uit en de motoren nog minder. Op naar een warme douche. Wat
kleding uitgewassen. Dan eerst wat eten. Gelijk daarna de stad ingelopen. Op het centrale plein is
van alles te zien apen, slangen,markt en een grote medina we kijken onze ogen uit. Ook staan we
even stil bij het afgeschermde pand en de bloemen ervoor die herinneren aan de bomaanslag daar
een paar weken geleden waar best veel doden bij gevallen zijn. Het plein is erg druk maar heel leuk.
Na een paar uur weer richting hotel gelopen en door een straatje waar allemaal koetsjes met paarden
staan, jemig wat een lucht bijna niet te harden. Op het balkon zien we de laatste binnendruppelen,
de meesten hebben erg slecht weer gehad, naar, in en terug van de kloof, erg koud ook. Om half 8 is
iedereen binnen en gaan we eten, de sterke verhalen gaan over en weer, het is erg gezellig. We gaan
voor een laatste naar de bar waar een Marokkaanse band de boel onveilig maakt en het behoorlijk
donker is, nog 1 dan en snel naar bed.
19 mei
Na het ontbijt maken we de lampen en richtingwijzers van de motoren schoon op het parkeerterrein
van het hotel en de eersten van de rondrit die deze dag gemaakt kon worden komen al weer terug.
Het werd slecht weer en ze hielden het voor gezien. Omkleden en we gaan met een groep de stad in.
Op de hoek van de straat kunnen we met een rode dubbeldekker mee (betaald natuurlijk) voor een
touristische rondrit we doen de hele rondrit en stappen later in het centrum uit en gaan op Het plein
een terrasje pikken. Het is er nog drukker als gisteren en mensen kijken is erg leuk vooral het spel
van jij foto ik geld waar menig toerist in trapt. Wat ik minder leuk vind zijn die lui met de aapjes die
tegen betaling met je op de foto gaan, zodra ze even zitten trekken ze de ketting waar ze mee vast
zitten een stukje losser, een weet te ontsnappen en zit boven op een parasol maar te kwetteren naar
z`n baas maar moet uiteindelijk toch opgeven. Daarna de Medina in, erg druk en benauwd ook veel
lui die je gids willen zijn maar als Marianne hem vertelt met een glimlach “Ik vind je vervelend, wij
vinden het zelf wel” gaat hij er als een speer vandoor. Toon en ik zijn de Medina na een uur meer
als zat het is allemaal het zelfde kleding, sieraden, schoenen, tassen, sjaals enz en iedereen wil jou
maar in zijn winkel hebben, dus wij gaan terug naar het hotel waar we een pizza eten even uitbuiken
en bij het zwembad zitten, intussen begint het ook te regenen, steeds harder en harder. Theo is
inmiddels ook terug van de rondrit waar hij erg van genoten heeft. Wij besluiten om niet meer de
stad in te gaan en in het hotel te eten. In het Marokkaanse restaurant met lage tafels en banken eten
we alle 3 een Marokkaanse schotel met verschillende vulling. Erg lekker, wijntje en biertje erbij,
nog wat rondhangen in de lobby, de bar is een donker hol waar de lokale band de boel weer onveilig
maakt en dat trekt ons niet zo. Dus redelijk op tijd naar bed.
20 mei
Na het ontbijt met mooi weer richting Kenifra de aanloop van de route is wat saai maar daarna is
het erg mooi. We gaan kijken bij een grote waterval die door de regen van de laatste tijd een grote
oranje bruine modderstroom is. Ook passeren we marokko`s grootste dam waar een enorm meer
achter ligt met hele mooi uitzichten. Het hotel is in een saai (maar lees ook vuil) provincie stadje.
Het valt mee en het uitzicht is het mooiste van uit een hotel deze reis. Maar het eten is het slechtste
tot nu toe spaghetti met forel, als je van vis houd is dat lekker maar er zijn er veel die het niet
hoeven maar er is niets anders. De soep en het toetje zijn prima en de dame die de drankjes bezorgd
is zeer langzaam, dan zelf in de bar maar gehaald. Na het eten is het erg druk in de hal en er blijkt
een feestje te zijn wat tot erg laat in de nacht door gaat, met een heerlijk marokkaans muziekje er
onder. Theo heeft 2 dagen met anderen gereden en heeft op de dag dat ze naar de kloof geweest zijn
langs de weg een salade gegeten en dat groepje is intussen behoorlijk buik ziek en er zijn er die van
de groep dokters medicijnen gekregen hebben. Dus uit kijken met eten en vroeg naar bed.
.
21 mei
Vandaag via Meknes naar Fes en er valt een hoop te zien onderweg dus vroeg op pad. We gaan door
het Atlas gebergte langs een ski gebied, wat natuurlijk alleen is weggelegd voor de rijkere
Marokkanen. Want als jij op je ezeltje water moet gaan halen lijkt het mij niet dat je dan op de lange
latten een berg afsuist. Overal bij de dorpen staat politiecontroles en tot nu toe laten ze ons steeds
door rijden. Ook als we niet zo netjes rijden. Vandaag word ik als laatste van ons drie aangehouden,
er word gevraagd waar we vandaan komen en wat we hier doen daar hij al meerdere motoren
voorbij heeft zien komen. Ik leg het uit, hij vraagt wat we van Marokko vinden en als ik vertel,
mooi land en aardige mensen(wat echt zo is) very nice krijg ik een brede glimlach en mag ik verder,
geen centje pijn. Dit verhaal horen we ook van anderen uit de groep. Na een uurtje komen we langs
een Berberdorp wat er best touristisch uitziet, dus door rijden maar mijn metgezellen zijn niet zo
cultureel aangelegd. Uit mijn ooghoek zie ik groep Apeldoorn op het parkeerterrein staan dus het
komt wel goed met de foto`s. Het ski gebied is prachtig, mooi uitzicht op besneeuwde toppen, een
goede weg. Voor we bij de toppen zijn moeten we afslaan naar links en weer naar beneden. We doen
een bakkie op een terras in de zon want de temperaturen zijn nog steeds koel. Het terras hotel heet
“La Chamonix” en is in Ifrane en met wat fantasie en geraniums waan je je eigen ook in Chamonix
zo europees doet dit plaatsje aan hebben we hier nog niet eerder gezien. Verder weer richting
Meknes via verschillende soorten wegen komen we rond lunchtijd daar aan , we gaan er dwars door
heen en aan de buitenkant bij een grote pomp,is garant voor redelijk schone wc en goed eten. We
hebben daar 3 x koffie + water en brood met ommeletten voor zo`n €6.- geen geld en heel lekker.
Verder weer richting Volubilis een opgraving met mozaieken, die wij uiteraard niet gaan bekijken.
Iets verder gaan we rechtsaf een geitepad op. Die naar mate we er verder op rijden steeds slechter
word. We gaan dwars over een markt, met de helmen door de lakens en kleden enz. Iets buiten het
dorp stoppen we om te kijken hoe en waarheen, als er een local naar ons toekomt en kleding die wij
niet meer zouden dragen, met met een hele mooie kop en een stralend wit gebit kortom type mooie
jongen. Ik begrijp het meer als dat ik het versta, hij is in Parijs geweest, dat de weg erg slecht is, en
de doorgaande weg 17 km verderop is in de richting die wij gaan. Verder maar weer, de weg word
nog slechter, het heeft een paar dagen geleden geregend en de bagger is over de weg gestroomd en
in de zon weer hard geworden en word nu weer door het verkeer tot stof gereden met hier en daar
grote keien er tussen. Wij, Toon en ik, stuiteren van de ene naar de andere kant maar Theo heeft
nergens last van, kijkt het. En ja hoor na precies 17 km komen we bij een betere weg en daar gaan
we op verder. Als we stoppen bij een pomp om wat te drinken is het eerste wat ik uitroep: Dat is
echt de laatste gele weg die ik in Marokko gereden heb, dit is mijn ogen geen fun meer, je moet zo
op de weg letten dat je geen tijd hebt om de omgeving te bekijken. We komen op tijd bij het hotel in
Fez aan met een mooie tuin met zwembad, dus motoren geparkeerd, spullen uitpakken en zwemmen
dan maar en op een ligbed half in schaduw lekker luieren. Iedereen komt zonder problemen op tijd
aan in het hotel en om 8 uur is er in de eetzaal een groot buffet met echt van alles te krijgen, echt
heel lekker Toon gaat uit z`n dak met kleine gebakken visjes net tongetjes. Er is een lokaal bandje
en later is er als verrassing een buikdanseres als cado van de KNMV omdat de laatste gezamelijke
avond in Marokko is. Ziet er allemaal goed uit ook het eten. Het valt op dat de drankjes in het
restaurant een stuk goedkoper is als in de bar, of kan de ober niet rekenen?? Later in de lobby nog
wat gezeten en naar bed.
22 mei
De stad Fez. We gaan met een groepje in een grote taxi richting centrum van de oude stad. We
stappen uit en gelijk begint het getrek en gezeur van gids nodig??? WE besluiten het te doe ook om
van het gezeur af te zijn want als je een gids hebt valt een ander je niet meer lastig, na wat
onderhandelen van Niek over de prijs gaan we op pad voor anderhalf uur met 6 personen voor 15€
We komen inderdaad op plekken waar we zelf niet hadden gekomen, zoveel smalle straatjes
(stegen) een Marokkaans gasthuis(maar wel een sjieke) voor 120€ per nacht ziet er van binnen erg
mooi uit maar aan de buitenkant zie je het er niet vanaf. De leerlooierij waar Fez ook bekend om is
de tapijthandel, bij beide gaan we naar het dak waar je een grandioos uitzicht hebt bij de 1 over de
leerverwerkerij en bij de ander over de souks. We zijn echte hollanders en kopen niks. De vuilnis
word opgehaald door ezeltjes en we komen er 1 tegen in een smal straatje en als het beest op zij
moet om ons er langs te laten staat het te wankelen op z`n poten zo zwaar is het beladen en het
stinkt behoorlijk. Er is veel te zien en je komt ogen tekort. Het is indrukwekkend en op de lokale
vogeltjesmarkt worden we vrijgelaten door de gids. De anderen gaan de steegjes weer in op zoek
naar een terras, Toon en ik nemen een taxi richting hotel, waar we een hele eerlijke taxi chauffeur
hebben die zich opwind over touristen die maar met flappen lopen te zwaaien en dan opgelicht
worden. Hij heeft gelijk maar ik kon ook niet weten dat hij een antieke meter heeft waar de comma
verkeerd staat. Het is meer dat we het begrijpen als dat we het verstaan want hij praat geen woord
buitenlands zelfs geen frans. Bij het hotel aan de overkant is een patisserie met groot terras waar
lekker in de wind zitten en mensen kunnen kijken. Toon heeft thee besteld maar als hij in wil
schenken komt het over al uit behalve uit het tuutje, onze buurman gebaard dat hij er op moet
blazen dat het verstopt zit maar hoe hard Toon ook blaast( ik doe ook nog een poging) het blijft een
drama. De buurman zegt het tegen de ober en er verschijnt een ander potje thee en dan gaat het wel
goed, we eten een zoet broodje en wat cake en verkennen de buurt wat maar er is niet veel te
beleven dus op naar het hotel en naar het zwembad. Daar treffen we oude Frans en luieren,
babbelen, drinken we wat. Steeds meer druppelen er binnen voor een frisse duik. Die avond eten we
buiten op het terras bij het hotel, goed eten en lekker rustig en alles word gebracht is weer is wat
anders als buffet, nog een drankje in de bar en te bed. Maar eerst moet er afscheid worden genomen
van Marianne en Lia die de volgende ochtend heel vroeg terug vliegen naar Cassablanca en dan
naar Amsterdam. We zullen ze missen. Van de groep zijn er nog steeds een paar heftig buik ziek en
koortsig. Er word er 1 gesignaleerd om 8 uur in de avond met pak aan en koffers in de hand klaar
om te vertrekken. Die word met slappe thee en droog brood weer in bed gestopt. De andere dag gaat
het al weer beter en weet hij het niet meer. Ook Wil die wij van vroeger van de Guzzi club kennen is
behoorlijk ziek en Lida zijn vrouw is bezorgd of hij morgen wel met het zijspan verder kan.
23 mei
Bij het ontbijt blijkt dat de meesten wel genoeg zijn opgeknapt. Ook is er discussie over de route.
Omdat ik geen geel meer wil rijden hebben we op de kaart gekeken( deden we alle dagen al) om te
zien hoe de route loopt. Deze dag zit er een stuk geel in met zwarte stippen, wat op de bijlage van
de kaart word aangegeven als gevaarlijk, onverhard of erg stijl of alles. Wij hebben besloten om
boven langs te gaan, wat langer is maar het is een rode weg met groen erlangs dus denken wij dat
het snellere km zijn als geel. Het blijkt een hele mooie route met redelijke wegen en hele mooie
uitzichten. Als we een bakkie doen bij de pomp blijkt het cafe niets te eten te verkopen maar er zit
wel een winkeltje naast, we staan te overleggen wat doen we als er iemand vraagt kan ik jullie
helpen? Wat wil je bestellen? Ook weer een man die 5 jaar in Roosendaal heeft gewoond en ons
even helpt hij vertaalt in het winkeltje voor verpakte kaas en een brood en bij de bar een koffie, erg
aardig. Na zo`n 400 km komen we weer in het noorden richting grens het is er vuiler en stoffiger.
Bij de grens weer de nodige formulieren en mannetjes die je daarbij helpen en na verschillende
loketten zijn we weer in Spanje. Het is er gelijk minder stoffig en schoner. Bij de haven een terras
opgezocht voor wat te eten en te drinken, een heerlijk broodje gezond dat durven we hier wel weer
aan . Als ik ga betalen vraag ik waar ik kan wisselen dat kan aan de bar en bij hem wissel ik de pot
om, je kan het maar kwijt zijn. Bij de haven aangekomen is het weer wachten en even wachten!!
Hier blijkt dat wij een goede keus hebben gemaakt de meningen over de route die stukken
onverhard en door een rivierbedding ging is lang niet iedereen bevallen ook waren er die net als wij
een andere route hadden gemaakt de een onder de ander boven en die hadden allen een goed dag
gehad. De mensen die niet op zo`n slechte (gevaarlijk riepen er een paar) waren niet blij.
Er lopen figuren rond die wel willen wisselen maar ze bieden te weinig en we laten ze links liggen
en er is ook een benzinepomp op het terrein en die wisselt ook dus even tanken en later nog een
flesje water zo komen we er ook. De benzine is hier net als in Marokko maar €1.01 dus dat is de
moeite waard. Na weer een pascontrole en door honden besnuffeld te zijn mogen we de boot op.
Snel de hut opgezocht en even douchen en in de bar nog even napraten en te bed.
24 mei
De andere ochtend als we wakker worden zien we het vaste land van Spanje al en als we van de
boot af mogen weer een pascontrole en mogen we verder. De route blijkt 70 km kustweg te zijn,
waar wij geen trek in hebben en bij de eerste mogelijkheid gaan we het binnenland in en hebben we
een prachtige berg route richting Granada ook dit is een gele weg maar hier durf ik wel. We kunnen
ons gelijk uitleven op een mooie stuurweg, heerlijk. Vlak voor de Granada de grote weg op en
voorbij de stad er weer af en de route op. Het heeft geen zin om met die warmte dwars door een stad
te rijden en het Alhambra kon je toch niet bezoeken door tijdgebrek dus heeft het ook geen zin om
er heen te rijden en wij hadden het al gezien, dus buiten om dan maar. Dus zijn we na een mooie
stuurdag op tijd bij het hotel in een procinciestadje aan een mooi plein maar waar je niet op mag
parkeren, wel is er een parkeergarage geregeld maar dan moet je een rondje rijden, doen we maar na
4 x links staan we weer op het pleintje en we vinden het te ver weg. De motoren op een motor
parkeerplaats gezet war meerderen doen. Zodra er plek vrijkomt worden er motoren neergezet. Op
naar de kamer en douchen, Theo is op zijn kamer en ziet dat hij zijn helm is vergeten en snelt naar
beneden en ziet een glazen deur over het hoofd en knalt er boven op en heeft een bloedneus, als
Toon met de sloten naar beneden loopt ziet hij het personeel het bloed opruimen en als ook Fred er
nog een keer op loopt worden er snel een paar planten voorgezet. Het is een klein plaatsje en er is
weinig te doen. Zo doende is het druk op het terras. Theo met blauwe neus en pleister maar hij kan
verder, maar het was zijn dag toch al niet(buik) en is naar bed gegaan. Toon en ik zitten buiten op
het terras de kaart te bekijken en hebben het er over om niet naar Madrid te gaan om via een andere
route (mooie) richting Frankrijk te gaan. Het hotel in Madrid kennen we en daar is weinig te
beleven de helft van de groep gaat motor inladen en vliegt s`avonds al naar huis. Theo komt ook
weer op het terras en we overleggen en hij is het er ook mee eens. Dus klaar wij gaan niet naar
Madrid. Als de reisleiders binnen zijn word er al snel onderhandeld over de aanvangstijd van het
diner die volgens het hotel om 10 uur is en dat is volgens de reisleiding niet de afspraak die is
gemaakt via het kantoor en dat 10 uur veel te laat is. Het word uiteindelijk 8 uur en het voor gerecht
en toetje zijn goed maar het hoofdgerecht is in elkaar geflanst en koud, verschillende mensen geven
het terug en krijgen een nieuwe koude terug. Na het eten melden we bij de reisleiding dat we de
andere dag de andere kant op gaan en nemen bij het laatste drankje afscheid van verschillende
mensen en gaan naar bed.
25 mei
Na het ontbijt afscheid genomen van groep Apeldoorn, hie splitsen onze wegen zich maar er is een
afspraak voor verder contact in Nederland. We gaan op weg en willen via een rode weg ri noord
oosten maar de Zummo denkt daar anders over en stuurt ons al snel een geitenpad op. Dus bij de
eerste koffie stop de route op de kaart bekeken en we gaan volgens weg nummers rijden en dat gaat
beter. Mooie wegen die door een geweldig landschap slingeren en die heel rustig zijn. We komen
eind van de dag bij een hotelletje aan met garage een stukje boven Albacete. Het plaatsje heeft een
leuk pleintje waar we dan ook eten. En op tijd naar bed.
26 mei
Na een moeizame start, we blijven steken in de lift en moeten met behulp van Theo en de
eigenaresse en een stoel er uit klauteren. Weer een mooie route rode en gele door elkaar en onder
Andorra door Frankrijk in. Het is er gelijk drukker en duurder. Even voor Lyon gaan we de grote
weg op en krijgen we een stortbui en zijn Toon en ik behoorlijk nat. Voorbij Lyon van de weg af en
een hotel gezocht. Gegeten en naar bed.
27 mei
Bijna de laatste dag en we proberen binnendoor te rijden richting Luxemburg maar de Zummo blijft
te kleine weggetjes aangeven en dat schiet niet op en het is koud en kil. Dus gaan we via de RN
richting Luxemburg onderweg hebben we regen, hagel, onweer en het 15 graden, koud dus. We
komen om een uur of 4 bij Rob en Trudy in Kautenbach aan als laatste stop van deze vakantie. Eerst
een bakkie en dan naar de warme douche. s`Avonds heerlijk gegeten (had ik mij al de hele dag op
verheugd) en gedronken. De andere dag na een goed ontbijt weer op weg voor het laatste stukje
naar huis, we rijden tot Maastricht binnendoor daar nog een bakkie bij ons vaste adres en even
tanken en naar huis. Thuis gekomen de kachel aan en omkleden en snel wat boodschappen doen
want er is niets in huis. Toon spuit alvast de motoren af want die zien er echt niet uit!! Rob had al
gevraagd aan Trudy wat er met Toon aan de hand was dat de motoren er zo uit zagen, ziek of zo? Is
hij niet gewend dat we met van die vuile dingen aankomen. Alles gelijk uitgezocht was, afval, enz.
Op onze eigen bank voor de tv en zappen en napraten over een geweldige vakantie in Marokko die
ons zo is meegevallen, hele aardige mensen en een geweldig mooi land. We hebben onze mening
toch wel positief moeten bijstellen over het land en de mensen het is èèn van onze mooiste reizen
tot nu toe geweest. We hebben ons niet 1 keer onveilig gevoeld en zouden er zo weer naar toe gaan
als het niet zo ver zou zijn.
KORTOM WIJ HEBBEN EEN GEWELDIGE VAKANTIE GEHAD
Op naar de volgende
Hieronder nog een paar foto's van de reis.
Janna
